U wybrzeży Tasmanii, w okolicy plaż Bicheno z przerażającą regularnością stada oceanicznych grindwali wpływają na mieliznę i popełniają masowe samobójstwo rozbijając się o ostre krawędzie brzegowych skał. Dziwne pragnienie śmierci setek grindwali nie zostało wyjaśnione przez naukę. Wiadomo jednak, że poranione i umierające grindwale przyzywają swoich towarzyszy z głębi oceanu. Te zaś zwabione wezwaniem na śmierć spływają w to samo miejsce i giną w ten sam sposób. Ze względu na niedostępność terenu nie organizuje się też pochówku wyrzuconych na ląd zwierząt, które pozostawione są powolnemu procesowi rozkładu.
Gabriel Roszak, stara się tę tragedię uchwycić w swych obrazach. Sztuka użyta zostaje jako nośnik komunikatu, który jednak, dla samego artysty, jest ważniejszy niż gotowe dzieła. Malarstwo jest dla Gabriela najlepszym sposobem na wyrażenie uczuć związanych z tragedią grindwali. Artysta chce zarazić odbiorców, swoimi emocjami. To sama tragedia grindwali, a nie namalowane obrazy, jest tym, co chce zaprezentować Gabriel. Chce on zwrócić uwagę na makabryczną i do końca niewyjaśnioną śmierć zwierząt. Artystyczność schodzi na dalszy plan, jest jedynie sposobem, który ma doprowadzić do czegoś ważniejszego, autentycznego zainteresowania kwestią grindwali.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz